Nederlandstalige electropunkpoëzie van JP De Brabander en Nel Mertens. Ze ontmoetten elkaar al eerder. Op een dansvloer of voor het podium. Maar tegenwoordig staan Nel Mertens en JP De Brabander liefst samen op het podium.

Hij is al jaren bezig met muziek maken. Vroeger als muzikant / producer bij Looplizard en DelaVega, nu als gitarist / producer bij de Waarschootse band This Can Hurt.

Zij wou al schrijven sinds ze kleuter was. Met haar twee gedichtenbundels ‘Stri(p)ped’ en ‘(S)trapped’ droomde ze van een derde, waarbij ze haar passie voor muziek ook kon betrekken.

En toch was het eerder toevallig dat ze daarvoor bij mekaar terecht kwamen. In 2021 namen de heren van This Can Hurt contact op met Nel, omdat ze een instrumentaal nummer klaar hadden voor hun ep ‘A Deeper Shade Of Blue’ en daarmee iets met poëzie wouden doen.

Blij met het resultaat en de creatief uitdagende samenwerking, besloten Nel en JP samen nog wat nummers te gaan schrijven.

‘Punkpoëzie in droomkamers’ prijkte er op de affiche van hun eerste optreden in Trefpunt (Gent), als voorprogramma van de Gentse newwaveband Fragment. Punkpoëzie, want dat was wat Nel schrijft. Maar zo klonk het nog niet. Dus enkele weken voor dat optreden, begon het duo van een blanco blad en schreef gloednieuwe nummers, waarmee ze twee jaar geleden voor het eerst op de planken stonden in een uitverkocht Trefpunt.

Hun drive om te creëren ligt hoog. Dito tempo, met punkpoëtische nummers, die ànders moesten klinken, als resultaat. Met beats in pittig, soms grauwe electrotracks. Woorden over het dagelijkse leven in al zijn absurditeit. Over maatschappelijke gevoeligheden, over de liefde. En vooral over het ego. Haar ego, zijn ego, hun ego, jullie ego. Teksten die zouden kunnen aanzetten tot denken, zelfs.

Live mag je een dansfeestje van dit duo verwachten. Met Nel die haar woorden het publiek in gooit en JP die ze vooruitstuwt met baslijnen versmolten met electro.