Underwater reflecteert op onze relatie met de habitat van zeedieren. Als we maar konden spreken in kleuren en ultraviolet licht, zoals koraalrifvissen. Underwater verkent de fantasie van onszelf onderdompelen met aanraking, geluid, geur en kleur, zoals zeewezens dat doen. Onze belangrijkste communicatielijn met de onderzeese wereld verloopt momenteel via het afval en microplastic dat we achterlaten. Sommigen noemen dit het tijdperk dat door mensen wordt gedefinieerd, maar de natuur laat ons vaak zien dat we als mensen ook natuur zijn. Wat als de technologie zich ontwikkelt tot het punt van realtime vertaling van walvisgezang of dolfijnenspraak? Leren we van de manier waarop de onderwaterwereld praat of koloniseren we de diepte nog verder?